Şeyh Edebalı'nin Osman Bey'e öğüdü..!

Oğul,

İnsanlar vardır, şafak vaktinde doğar, akşam ezanında ölürler.

Avun oğlum avun.

Güçlüsün, kuvvetlisin,akıllısın,kelamlısın.

Ama:

Bunları nerede, nasıl kullanacağını bilmezsen sabah rüzgarında savrulur gidersin.

Öfken ve nefsin bir olup aklını yener.

Daima sabırlı, sebatli ve iradene sahip olasın.

Dünya senin gözlerinin gördüğü gibi büyük değildir.

Bütün fethedilmemiş gizemler, bilinmeyenler, görülmeyenler ancak senin fazilet ve erdemlerinle gün ışığına çıkacaktır.

Ananı, atanı say, bereket büyüklerle beraberdir.

Bu dünyada inancını kaybedersen yeşilken çorak olur, çöllere dönersin.

Açık sözlü ol. Her sözü üstüne alma. Gördün söyleme, bildin bilme.

Sevildigin yere sık gidip gelme, kalkar muhabbeti itibar olmaz.

üç kişiye aci:

Cahiller arasındaki alime,

Zenginken fakir düşene,

Hatırlı iken itibarını kaybedene.

Unutma ki! Yüksekte yer tutanlar aşagıdakiler kadar emniyette degildir.

Hakli olduğunda mücadeleden korkma.

Bilesin ki; atın iyisine doru, yiğidin iyisine deli derler.

"Ey oğul! Artık Beysin...

Bundan sonra öfke bize, gönül almak sana...

Suçlamak bize, katlanmak sana...

Acizlik bize, yanilgi bize, hosşgörme sana...

Geçimsizlikler, çatışmalar, uyumsuzluklar, anlasmazlıklar bize, adalet sana...

Kötü göz, şom agiz, haksız yorum bize, bağışlamak sana...

Ey oğul!

Bundan sonra bölmek bize, bütünlemek sana...

üsengeçlik bize; uyarmak, gayretlendirmek, şekillendirmek sana...

Ey oğul!

Sabretmesini bil, vaktinden önce çiçek açmaz...

Şunu da unutma: Insanı yaşat ki devlet yaşasın.

Ey oğul!

Yükün ağır, işin çetin.

Allahü Teala yardımcın olsun!"
Alıntıdır.

Bu ferman değil ki... Daha çok öğüt, vasiyet gibi bir şey. Acaba kaynağı nedir?