Bu memleket dünyanın beklemediği,asla ümit etmediği bir
müstesna,mevcudiyetin yüksek tecellisine yüksek sahne ol
du.Bu sahne en aşağı yedibin senelik bir TÜRK beşiğidir.
Bu beşik;tabiatın rüzgarları ile sulandı,beşiğin içindeki çocuk tabiatın yağmurları ile yıkandı.O Çocuk;
tabiatın şimşeklerinden,yıldırımlarından,kasırgalarından
evvela korkar gibi oldu.Sonra onlara alışt.Onları tabia-tın babası tanıdı.Onların oğlu oldu.Bir gün o tabiat çocuğu,tabiat oldu.Şimşek,yıldırım,güneş oldu.TÜRK oldu
TÜRK;budur.
Yıldırımdır,Kasırgadır,Dünyayı aydınlatan güneştir.
Ne Mutlu Türküm Diyene!

Mustafa Kemal ATATÜRK