EKONOMİK HAYAT – (İktisadi hayat)
Hayvancılık: Orta Asya’nın iklimi ve yeryüzü şekilleri bölgede hayvancılığın gelişmesini sağlamıştır. Bu nedenle Türk ekonomisinin temeli hayvancılığa dayanıyordu.
Tarım: Elverişli bölgelerde tarım faaliyetleriyle uğraşılmıştır. Türkler arpa, buğday ve darı gibi tahılları yetiştirmişlerdir. Yerleşik yaşama geçilmesinden sonraki dönemde Türkler tarımsal faaliyetlere daha fazla önem vermişlerdir.
Hunlara ve Göktürklere ait bulunan sulama kanalları ve saban demirleri Türklerin tarıma önem verdiklerini göstermektedir. Göktürklerden kalan Töte kanalı 1935 yılında Ruslar tarafından aynen kullanılmıştır.
Ticaret: Türkler yakın komşularıyla yoğun ticari ilişkilerde bulunmuşlar, ticaret yaptıkları ülkelere canlı hayvan, konserve et, deri, kösele, kürk ve hayvani gıdalar satmışlardır. Sattıkları malların karşılığında tahıl ve giyim eşyası almışlardır.
Asya Hunları, Göktürkler ve Uygurlar Çin ile, Avrupa Hunları, Bizans ile ticaret anlaşmaları yapmışlardır. Türklerin yaşadığı topraklardan geçen pek ve Kürk Yolları Türk devletlerine önemli ölçüde gelir sağlamıştır. Bu ticaret yollarının Türklerin yaşadıkları topraklardan geçmesi, ticaretin canlanmasına ve Türklerle Çinliler arasında sık sık mücadelelere neden olmuştur.
İpek yolu:Çin’den başlayıp Orta Asya’yı aşarak akdeniz ve Karadeniz’de sona eren ticaret yoludur.
Kürk yolu: Karadeniz’in kuzeyinde ki hazar ve Bulgar ülkesinden başlayıp Çin’e ulaşan ticaret yoludur.
Türkler ticareti geliştirmek amacıyla ticaret yolları üzerindeki devletlerle anlaşmalar yapmışlar ve tüccarlara kolaylıklar sağlamışlardır.
Türk ekonomisinin temeli tarım ticaret ve hayvancılığa dayanmakla birlikte madencilik ve savaş gelirleri de önemli yer tutmaktaydı.

Levent Konyar Hocamız'dan alıntıdır.