OSMANLILARDA YÖNETİM, ASKERÎ TEŞKİLAT VE EĞİTİM

2. OSMANLILARDA ASKERI TEŞKiLAT

+ Osmanlı Ordusu, kara ve deniz kuvvetleri olmak üzere ikiye ayrılıyordu. Kara Kuvvetleri; Kapıkulu Askerleri, Eyalet Askerleri ve Yardımcı Kuvvetler olmak üzere üçe ayrılırdı.
+ Lağımcılar: Tünel kazar, fitil döşeyerek kaleleri yıkarlardı.
+ Humbaracılar: El bombası ve top mermisi yapımı ve kullanımını gerçekleştirirlerdi.
+ Deliler: Sınır boylannda düşmanla ilk çarpışan birliklerdir.
+ Sakalar: Ordunun su ihtiyacını karşılayan birliklerdir.
+ Sipahiler: Hükümdarın sağında bulunarak sefere giderlerdi.
+ Silahtar: Hükümdarın solunda bulunurlardı. Savaş meydanında Sipahiler ile beraber padişahın çadırını korurlardı.
+ Sağ Ulufeciler ve Sol Ulufeciler: Savaşta saltanat sancaklarını korurlardı
+ Sol Garipler ve Sağ Garipler: Ordu ağırlıklarını, sancaklarını ve hazineyi korurlardı.
+ Yardımcı Birlikler: Osmanlı Devleti'ne bağlı beylik ve devletlerin orduları idi.
+ Topçular ve Top Arabacıları: Fatih Sultan Mehmet döneminde çok gelişti ve kuruldu. Tophane, baruthane, demirhane gibi atölyeler dönemin en gelişmiş tezgâhlarının kullanıldığı yerlerdi. Fatih’in yeni topçuluğun temel taşları sayılabilecek olan balistik sahasındaki keşifleri, surları yıkan büyük toplarla, havan topu ve tahrip bombaları Osmanlı Devleti’nin teknolojideki seviyesini gösterir.
+ Osmanlı donanması ilk büyük gelişmeyi Fatih Dönemi'nde göstermiş, bu dönemde İstanbul'un fethedilmesi amacıyla 400 parçalık bir donanma kurulmuştur. Osmanlı Devleti bu donanmayla Karadeniz ve Ege Denizi'nde diğer uluslara üstünlük sağlamıştır. Osmanlı donanması, II. Bayezid ve Yavuz dönemlerinde de gelişme göstermiştir. XVI. yüzyıl Türk deniz gücünü sağlayan en önemli etken, Türk gemilerinin hafif ve manevra kabiliyetlerinin fazla olmasıdır. II. Bayezit döneminde gemilere uzun menzilli toplar yerleştirilmiştir.