Orta Çağ Avrupasında Sosyal Sınıflar

1) ASİLLER (ARİSTOKRATLAR); Orta Çağ Avrupa’sının en üst sınıfı asillerdi. Büyük toprak sahibi idiler. Bölgelerinde bulunan halkın koruyucusu, bazen de sahibi idiler. Şövalyeleri vardı. Bunların en üst ve yetkili kişileri derebeyler idi. Bu kişilerin en büyüğü kraldı. Bundan sonra sırasıyla dükler, kontlar, baronlar, vikontlar ve şövalyeler yer almıştır. Bu kişiler her türlü hakka sahipti.

2) RAHİPLER (RUHBAN SINIFI); Asillerden sonra gelen en imtiyazlı sınıftı. Papa’ya bağlı çalışırlardı. Merkezleri Vatikan'dı. Hem devlet hem de din işlerinde görev yaparlardı. Kilisenin toraklarında senyörler gibi yaşardı. Bu sayede toprak kazanarak zenginleşmişlerdir. Askerlikten ve vergiden muaftılar.
Afaroz, endüljans ve enterdi gibi güç ve yetkilere sahiptiler. Böylece ekonomik ve siyasi açıdan çok güçlü bir konuma geliyorlardı. Kralların tacını Papa'nın elinden takması gerekirdi.

3) BURJUVALAR; Şehir ve kasabalarda yaşar sanayi ve ticaret ile uğraşırdılar. Güçlü kişilerin himayesinde yaşar ve onlara vergi verirdiler.

4) KÖYLÜLER
;
En kötü şartlarda yaşayan sınıftı. İki kısma ayrılmıştır. Serf köylüleri, hiç bir hakka sahip değildi, toprakla beraber mal gibi alınıp satılırdı. Sahipleri için çalışırdı ve elde ettiği kazançları onlara verirdi. Serbest köylüler ise ekip biçtikleri tarladan elde ettikleri kazançla yaşardı. Kazancının bir kısmını senyörlere verirdi. Malları çocuklarına kalabilirdi ve istediklerinde başka yerlere gidebilirdi.