Sıkıldım...
Ölümlerden,
Sevdiklerimi kaybetmekten,
Başarısız olmaktan,
Matematik hocamdan,
Arada kalmaktan,
Ağlamaktan,
Şu kısacık hayatta insanların beni fazlalık olarak görmesinden,
Düşüncelerime ve kararlarıma saygı gösterilmemesinden,
Sevilmediğimi ve hep yalnız hissetmekten,
Bu yaşta bunları ve daha fazlasını omuzlarımda taşımaktan,
Sıkıldım...

Ama olsun yine de şükrediyorum.Benden daha zor durumda olan insanlar var.Ama o kadar çok içimde yer etti ki yaşadıklarım.Sığdıramıyorum.Ne olursa olsun hep daha ileri bakmalıyız belki de şu insanlık okulunda.Her şeye rağmen mutlu olmaya çalışmalıyız.Belki de bazılarına göre bunlar yük bile değil.Daha kötüsünün olabileceğini düşünerek şükrediyorum.Bazen çok yorulan ve işinin içinde boğulan,bazen de derslerinde başarısız,bir geleceği olmadığını düşünen insanlar görüyorum.Bazen de ölümle burun buruna gelenini,acı çekenini.
Herkesin bir sorunu var öyle değil mi?Küçük ya da büyük.Herkes kendi gözünde kendi haklı.Belki de bunu hiç düşünmeye fırsat bulamamış diğer insanlar.Empati duygusundan olanlar.Ve daha neler neler.Anlatmakla bitiremem.Hadi bugün kendinize bir iyilik yapın.Sıkıntılarınızdan ve yüklerinizden (Birkaç dakikalığına da olsa) kurtulun.Temiz hava belki gökyüzüne çıkarı verir sizi,gün batımıyla huzura kavuşursunuz.Herkese mutlu günler Sevgilerle...