Amedi:
1. Yeniçeri Ocağı’yla, sonraları askerlik dairelerinde erler için tutulan defter
Bölük, tabur veya alaya alınan askerin künyesi yazılırken yanına âmedî işareti konulur, karşılığına nereden geldiği ve tarihi yazılırdı. Terfi ettiği veya başka bir yere nakil olunduğu zaman künyesine gitti anlamında reftî işareti konur ve karşılığına nereye gittiği ve tarihi kaydedilirdi. Gidip gelme anlamında fimedt şüd tabiri kullanılırdı. Âmedî, reftî tabirleri Osmanlı saltanatının sonuna kadar tutulmuş olan askerî künye defterlerinde kullanılmıştır.

2. Vükela Meclisi müzarekerelerini idareye ve sarayla cereyan eden yazı islerini yürütmeye yetkili olan memura Âmedî adı verilirdi. Aynı kişi için âmedci tabiri de kullanılırdı.
Osmalı saltanatının sonuna kadar devam eden bu vazife için Âmed-i Divan-ı Hümâyûn mührü kullanılmıştır. Mecliste âmedî kalemi memurlarından biri istenilen kağıtları okur ve Meclis’in zabtını tutardı. Zabıt ertesi Meclis’te imzalanırdı. İmzalı zabıt âmedî odasında kalır, sureti çıkartılarak, mühürlenir ve Mektubî Kalemine gönderilirdi. Mektubî Kalemi zabtı ait olduğu yere tebliğ ederdi.