Bitmiyordu
Bir adım sonrası ölüm
Ölünmüyordu.Sürüp gidiyordu

Bir eşik ki Elif, önünde çakılıp kalmış.
Ne ileri geçebiliyor, ne geri dönebiliyor.
Ne yükselebiliyor ne de düşebiliyor.

Başka çıkış yok muydu ?
Bütün yollar Be'ye çıkıyordu.
Be olmayınca, gerisi gelmiyordu.

Bir daha Be katılsa öfkesine sular gibi durulacaktı biliyordu.
Her şey eskisi gibi olabilir belki.Küçük bir kapıyı açık bıraktı.

Olmadı.O da kendiliğinden kapandı.

Değmezmiş,diyebilseydi(değmezmiş diyebildi)

....

Can evinden vurulmuştu oysa.Henüz sıcaktı yara,duymuyordu


....

Olan olmuştu bir bunu anladı da olanı içine nasıl sığdıracak,nasıl hazmedip sindirecek, Elif bunu anlayamadı.
Bir daha toplanması mümkün olmayan bir kırılışla kırıldı içinin kayığı.

Mutsuzdu.

Üstelik korkuyordu.

Yürüyüp geçse üzerinden ? Gitse ? Gidebileceği bir yer yoktu.

....
Be'nin aslı neydi ?
Neydi ki kendisinden vazgeçmek kabil olmuyordu ?
Tanrım, dedi,bir kişi daha varsa onun gibi,gönder onu bana.

Kimse gelmiyordu.

....
Bütün bu kararsızlık kıyametinin ortasında.Aslında dışarıdan biri gibi bakabilse görecekti başına gelenin herkesin başına gelenle bir olduğunu.

Aşkın abes yüzünün onu aniden vurduğunu.

Ne kadar abesti aşkın yüzü
Dahası, ne kadar çok yüzü vardı.Aşkın bir yüzü,iki yüzü,yüzsüzlüğü.
Vefa,ihanet,ahd. Hepsi birbirine karışıyordu.
Uğrunda ahidler bozulan,ahde vefasızlık ediyordu.

Tanrım, dedi

Ne olurdu yanılma olmasaydı.
Ama yanılmıştı.
Bildi aşkın acılığını.
Acı kendi içindeydi,aşkın tarafsızlığını.
....
Gördüğünün aslında kendi görme kabiliyetinden daha fazla olmadığını,okyanusun kıyısında,gelgitler arasında,neden sonra fark etti.Yani bu Be ne kadar olsa da ancak Elif'in gördüğü kadardı.

Be idi ama.
Noktası eksikti.
Sadece bir kürsüden ibaretti.
Be'nin sırrı noktasında saklı.
Kusurluydu bu yönüyle.Kusurlu Be'ydi.
Bir Elif'i tefsir edemeyen Be idi.
Bir Elif'i çekemeyen Be.

Öyle ağırdı ki üzerine yıkılan mana,artık hallerini bilindik kelimelerle ifade edemedi Elif.Bir acı ki kelamda bu halin karşılığı yok acıdan başka.

Bundan sonası derin denizlerin yalnızlığı olsundu.
Hesapları artık bu dünyaya sığmadı,çözümünü bir başka dünyaya bıraktı.
Cam Irmağı Taş Gemi/Nazan Bekiroğlu (Kitabından alıntıdır.)