Devlet Yönetimi;
1. Toplum; aile (oğuş), oba, oymak, boy, budun, gibi birimlere ayrılmıştır.
2. Devlet il yada el sözcüğü ile ifade edilirdi.
3. Hükümdar; Han, Hakan, Kağan, İdikut, İlteber, Şanyü, Tan-hu gibi unvanlar alırdı.
5. Kağana devleti yönetme yetkisinin Gök Tanrı tarafından verildiğine inanılırdı. (Kut inancı).
6. Hanedan üyeleri taht üzerinde hak iddia edebilirdi. Bu durum taht kavgalarının yaşanmasına neden olmuştur (yani veraset düzenli değildir).
7. Devlet yönetimiyle ilgili kararların verildiği meclise Toy yada Kurultay denirdi.
8. Eski Türkler de gerek danışma meclisine gerekse bu iş için toplanan meclise Kengeş veya Keneş denirdi.
9. Kurultaya Kağan başkanlık yapardı. Kağan olmadığı zamanlarda bu işi Aygucu veya Üge yapardı.
10. Kurultaya katılma hakkına sahip olan kişiye Toygun denirdi. Boy beyleri kurultaya katılmak zorundaydı. Aksi halde isyan ettiği kabul edilirdi.
11. Hatun (Katun) denilen Hükümdar eşleri kurultaya katılabilir, elçi karşılamalarında ve uğurlamalarında yer alabilirlerdi.
12. Devlet iki idari birime ayrılarak yönetilmiştir (ikili teşkilat)
13. Hükümdarın oturduğu başkente Ordu denirdi.
Yabgu; Kağan adına devletin bir bölümünü yöneten hanedan soyuna mensup kişidir.
Şad; Devlet yönetiminde tecrübe kazanmalarını sağlamak amacıyla Oymak yada Boyların başına gönderilen hanedan soyuna mensup kişilere verilen unvandır.
Buyruklar (bakan), Apa (sivil yönetici), Tarkan (askeri yönetici), Tudun (vali), Tekin/Tigin (şehzade), Ağıcı/Ağılığ (hazine görevlisi), Bitikçi (katip), Yargucu (yargıç) gibi askeri ve sivil yöneticiler vardır.
Ordu;
1. Ordu – millet anlayışı vardır. Eli silah tutan herkes asker sayılırdı.
2. Onluk sistemi ilk kez Mete Han uygulamıştır.
3. Ordunun en büyük birimi on bin kişiden oluşan tümen‘dir. En önemli birimi ise atlı birliklerdir.
4. Türkler savaşlarda Sahte Ricad ve hilal (Turan) taktiğini kullanmışlardır.
5. Türk ordu teşkilatı Roma, Bizans ve Çin ordularını da etkilemiştir.
Özgür Kangallı'dan alıntıdır.
1. Toplum; aile (oğuş), oba, oymak, boy, budun, gibi birimlere ayrılmıştır.
2. Devlet il yada el sözcüğü ile ifade edilirdi.
3. Hükümdar; Han, Hakan, Kağan, İdikut, İlteber, Şanyü, Tan-hu gibi unvanlar alırdı.
5. Kağana devleti yönetme yetkisinin Gök Tanrı tarafından verildiğine inanılırdı. (Kut inancı).
6. Hanedan üyeleri taht üzerinde hak iddia edebilirdi. Bu durum taht kavgalarının yaşanmasına neden olmuştur (yani veraset düzenli değildir).
7. Devlet yönetimiyle ilgili kararların verildiği meclise Toy yada Kurultay denirdi.
8. Eski Türkler de gerek danışma meclisine gerekse bu iş için toplanan meclise Kengeş veya Keneş denirdi.
9. Kurultaya Kağan başkanlık yapardı. Kağan olmadığı zamanlarda bu işi Aygucu veya Üge yapardı.
10. Kurultaya katılma hakkına sahip olan kişiye Toygun denirdi. Boy beyleri kurultaya katılmak zorundaydı. Aksi halde isyan ettiği kabul edilirdi.
11. Hatun (Katun) denilen Hükümdar eşleri kurultaya katılabilir, elçi karşılamalarında ve uğurlamalarında yer alabilirlerdi.
12. Devlet iki idari birime ayrılarak yönetilmiştir (ikili teşkilat)
13. Hükümdarın oturduğu başkente Ordu denirdi.
Yabgu; Kağan adına devletin bir bölümünü yöneten hanedan soyuna mensup kişidir.
Şad; Devlet yönetiminde tecrübe kazanmalarını sağlamak amacıyla Oymak yada Boyların başına gönderilen hanedan soyuna mensup kişilere verilen unvandır.
Buyruklar (bakan), Apa (sivil yönetici), Tarkan (askeri yönetici), Tudun (vali), Tekin/Tigin (şehzade), Ağıcı/Ağılığ (hazine görevlisi), Bitikçi (katip), Yargucu (yargıç) gibi askeri ve sivil yöneticiler vardır.
Ordu;
1. Ordu – millet anlayışı vardır. Eli silah tutan herkes asker sayılırdı.
2. Onluk sistemi ilk kez Mete Han uygulamıştır.
3. Ordunun en büyük birimi on bin kişiden oluşan tümen‘dir. En önemli birimi ise atlı birliklerdir.
4. Türkler savaşlarda Sahte Ricad ve hilal (Turan) taktiğini kullanmışlardır.
5. Türk ordu teşkilatı Roma, Bizans ve Çin ordularını da etkilemiştir.
Özgür Kangallı'dan alıntıdır.